diploma uitreiking!

De diplomauitreiking was erg leuk. Ik had een hele mooie jurk aan en mijzelf speciaal klaargemaakt voor deze gelegenheid. Er waren heleboel mensen meegekomen naar de uitreiking: mijn broer zus, schoonzus nichtje neefje, 2 nichten, claus, Tugba en de moeder, mijn schoonouders, Selina de prinsesje en natuurlijk Fouad mijn man en mijn enige echte angel Sule.



Ik werd als enige de podium opgeroepen voor een mini interview. Malou zei als je een catwalk wilt, kun je hem ook krijgen. Tijdens de mini-interview zei Malou je hebt je afstuderen speciaal aan een persoon gewijd. Ja dat was waar. aan mijn 4- jarige dochter Sule. De mooiste moment volgens velen was toen Sule de podium oprende en mij in mijn armen vloog. Malou vroeg haar of ze trots was op haar moeder waarbij ze enthousiast ja knikte. Daarna liepen we hand in hand naar de tafel om mijn diploma te ondertekenen.

Daarna was er tijd voor een borrel. Tijdens de borrel hebben alle docenten en vrienden een boodschap voor me achtergelaten op de camera waar ik heel blij mee was. Binnenkort ga ik die filmpje uploaden en kan iedereen het bekijken. Kortom het was een dag om niet te veregeten!!!

Inmiddels diploma behaald!!!

Beste mensen,

Heb lange tijd niet geschreven op mijn blog. Had hget enorm druk en ben ook nog eens op vakantie geweest. Maar daar ben ik weer. Ik ben dus inmiddels geslaagd en mijn diploma behaald met een goed. De assessment verliep goed ook al lieten Gie en Ron me erg zweten. Ik was heel even niet meer zo zeker van mijn zaak. Totdat Gie me het goede nieuws gaf. Je bent geslaagd!!!!Van geluk heb ik iedereen in het schoolgebouw omhelst volgens mij. Ik was zo blij. Mijn diploma was binnen en was ipv met een voldoende met goed geslaagd. Ik keek al uit naar de diploma uitreiking die op 17 juni plaatsvond!!

Certificaat bedrijfsjournalistiek binnen!

Joepieee! Ik heb mijn certificaat voor de minor bedrijfsjournalistiek gehaald. De docenten Lisette Bastiaansen en Jaqueline Teunissen waren erg tevreden over de analyse en het verbeterplan die Hannelore en ik hebben opgesteld voor Selexyz. Als ik mijn diploma behaal dan staat er ook op mijn diploma vermeld dat ik de certificaten voor de minors rechten en bedrijfsjournalistiek heb behaald. En dat heeft natuurlijk zo zijn toegevoegde waarde!

Assessment minor bedrijfsjournalistiek!

Morgen is het zover dan moet ik samen met mijn schattie Hannelore op assessment voor de minor bedrijfsjournalistiek. Ik moet zeggen dat ik best zenuwachtig ben, maar aan de andere kant weet ik dat ik hard heb gewerkt voor deze minor. Ondanks wat belemmeringen heb ik mijn best gedaan om de minor zo goed mogelijk te kunnen afronden.

De minor bestond uit twee delen. Tijdens het eerste deel moesten we (samen met vijf andere mensen) een blad maken met als doelgroep jonge bedrijfsjournalisten. Onze ijkpersoon was dan ook de 32-jarige Bart Lodewijk die freelance bedrijfsjournalist is. Het thema van ons blad was crossmedia. Crossmedia is hot in de mediawereld. De media brengen hun boodschap tegenwoordig vanuit verschillende mediakanalen naar het publiek. Daarom hebben we gekeken naar hoe dit nou zit in de wereld van bedrijfsjournalistiek.

Na het maken van de branche-analyse en het creëren van de ijkpersoon, hebben we een bladformule opgesteld. Daarna hebben we crossmedia vanuit verschillende invalshoeken bekeken en onderwerpen bedacht. Vervolgens hebben we die onderwerpen onderverdeeld. Ik moest het hoofdartikel van het blad schrijven. Een achtergrondverhaal over de betekenis van crossmedia. Dat was geen makkelijke klus, omdat crossmedia geen eenduidige betekenis heeft op verschillende manieren wordt geïnterpreteerd. Uiteindelijk, na feedback van collega's en Lisette, is het toch een goed artikel geworden. Naast dit artikel heb ik ook een lijstje met opleidingen en cursussen opgesteld en een stuk geschreven over waarom crossmedia in de bedrijfsjournalistiek zo langzaam op gang komt. Verder hebben we na lang denken en bespreken gezamelijk besloten om ons blad Omslag te noemen. Dit staat voor de omslag die gemaakt wordt in de mediawereld van traditionele media naar crossmedia.

Ondanks het feit dat we met zijn zessen vrij weinig wisten over het maken van een blad, ben ik best tevreden over het resultaat. Ons blad Omslag was ook een van de drie bladen die mee mocht dingen voor de zilveren pluis tijdens de Grand Prix. Ik vond het als tv-student erg leerzaam en efficiënt om te leren hoe je een blad moet maken en hoe je je als journalist kan afstemmen op het bedrijf waarvoor je werkt en op de consument. Want bedrijfsjournalistiek is toch wel wat anders dan reguliere journalistiek die wij bedrijven. Bij bedrijfsjournalistiek kun je niet zomaar dingen zeggen en moet je rekening houden met de wensen van je opdrachtgever. Terwijl je bij reguliere journalistiek vaak zelf beslist hoe je een verhaal schrijft.


Voor het tweede gedeelte van de minor moesten we werken voor een bedrijf. Daarbij moesten we de communicatiemiddelen (media) van dat bedrijf analyseren en een verbeterplan opstellen. Ik zat te denken bij welk bedrijf ik zou gaan solliciteren. Hannelore kwam als geroepen. Zij was al enkele weken in dienst bij Selexyz (boekhandelketen). Daar maakte ze videoreportages voor de website van Selexyz. Zij bood mij aan om het tweede gedeelte (dat zij ook nog niet had gedaan) samen te doen. Ik accepteerde het natuurlijk meteen. Een samenwerking met Hannelore sla ik nooit af. We hebben als eerste een branche-analyse gemaakt. Omdat de boekenwereld erg groot is, hebben we ons enkel verdiept in de grootste concurrenten Bruna en Bol.com. We hebben het bedrijf en hun media geanalyseerd. Daarbij zijn we erachter gekomen dat de grootste concurrent, Bol.com, videoreportages in het onlineblad BOMVOL heeft en veel interactiever is op de website. Hannelore en ik wisten meteen wat ons te doen stond. Als tv-studenten was het relevant dat wij ook videoreportages zouden maken. Want als we met Bol.com willen concurreren, kan Selexyz niet achterblijven met videoreportages op de site.

Tijdens de analyse kwamen Hannelore en ik op verschillende ideeën. We vulden elkaar als het ware aan. We waren in ieder geval een goede team. We hebben tijdens de analyse een uitgebreide (digitale) bladformule en een draaiboek gemaakt voor de videoreportages die we wilden maken. Daarna hebben we Lisette om tussentijdse feedback gevraagd. Zij heeft ons op verschillende dingen gewezen. Zo hoefden we geen marketingplan op te stellen (wat we wel hadden gedaan) en de doelgroepen moesten we specifieker en duidelijker neerzetten. Nadat we aan de hand van de feedback de analyse hebben aangepast, heeft Hannelore dit voorgelegd aan Igor Verhoeven, manager e-commerce bij Selexyz. De meeste ideeën werden goedgekeurd maar ze zijn later pas bruikbaar omdat de mediapagina op de website van Selexyz pas in augustus klaar is. Nu zijn de videoreportages nog te zien op YouTube. Igor staat open voor nieuwe ideeën en concepten dus dat is erg positief voor ons. Tijdens het gesprek met Igor geeft Hannelore aan dat zij het opgestelde concept niet in haar eentje kan verwezenlijken en dat daar dus nog iemand voor nodig is. Wanneer Igor vraagt of zij zo iemand kent, noemt zij mijn naam en dat levert mij ook een mooi bijbaantje op.

Hannelore moet mij in de zomer inwerken als camjo (ik ben nog niet eerder als camjo op pad geweest). Daarna mag ik zelf aan de slag. Ik ben al voor een item met haar op pad geweest. Ook heb ik de productiesheet en de voorbereiding voor dat item gedaan. Omdat Hannelore de camera en de montage voor haar rekening heeft genomen, heb ik een groter deel van de branche-analyse op mij genomen. Zo waren de taken toch eerlijk verdeeld.

Kortom, ik heb veel geleerd tijdens deze minor. Het maken van een blad was voor mij geen bekend terrein. Maar tijdens de minor heb ik de verschillende fases die plaatsvinden tijdens het maken van een blad meegemaakt. Daar hoort o.a. een branche-analyse, het opstellen van een bladformule en plank, een ijkpersoon creëren, originele invalshoeken bedenken en uitvoeren van de geplande taken bij. Ook heb ik geleerd om de media van een bedrijf te analyseren en aan de hand van een verbeterplan aan te geven hoe de communicatie met de klant verbeterd kan worden. Ook heeft dit mij gelijk een bijbaantje opgeleverd. Dus ik ben blij dat ik deze minor heb gevolgd en ik heb er nu en in de toekomst zeker veel profijt van!

Ik krijg de zenuwen!!

Mijn portfolio is af en ik ga het straks verzenden naar mijn assessoren. Nog even en dan is het zover. Dan kan ik op eindassessment. De dag van tevoren komt er van slapen volgens mij niet veel terecht. De laatste paar dagen gaan zelfs mijn dromen over het eindassessment. Het lijkt wel of ik doordraai :). Maar dat is ook wel begrijpelijk. Ik heb hard naar het assessment toegewerkt en heb ondanks allerlei belemmeringen mijn deadline gehaald. Ja Fatima, ik ben trots op je meid (al zeg ik het zelf!!). Maar ik kon nooit de deadline halen als ik geen steun had gekregen van mijn omgeving en docenten. Daarom wil ik iedereen onwijs veel bedanken die mij heeft gesteund waaronder mijn ouders, mijn echtgenoot en mijn familie en vrienden. Maar wel een iemand in het bijzonder. Mijn grootste inspiratiebron, motivatie en mooiste cadeau ooit: mijn driejarig dochtertje Sule. Hou van je meid!! Ze zeggen dat ze qua karakter heel veel op mij lijkt. Wie weet komt ze zich over vijftien jaar wel aanmelden op onze school... :)

Selexyz

Voor het tweede gedeelte van de minor Bedrijfsjournalistiek moesten we als bedrijfsjournalist werken voor een extern bedrijf. Hierbij was het de bedoeling dat we de communicatiemiddelen (zoals het blad of de website) van het bedrijf gingen analyseren en vervolgens een verbeterplan opstelden. Aan de hand van dat verbeterplan moesten we ook een begin maken voor een verbeterd communicatiemiddel.

Hannelore Struijs en ik hebben gekozen om de website van Selexyz (een boekhandelketen) te analyseren en te bekijken op welk gebied we de website kunnen verbeteren, zodat het nog meer bezoekers trekt. Als eerst hebben we een branche-analyse gedaan. Hierbij hebben we gekeken naar de positie van Selexyz in de boekhandelwereld. Ook hebben we een media-analyse gedaan, waarbij we de website van Selexyz onder de loep hebben genomen. De meeste mensen weten niet dat Selexyz ook online boeken verkoopt net als Bol.com (wat overigens de grootste concurrent van Selexyz is). Daarom vond Selexyz het heel belangrijk dat de mensen meer naar de website gelokt zouden worden.

Nadat we de media-analyse hebben gemaakt, hebben we besloten dat we door middel van camjo, inhoudelijke videoreportages over de gebeurtenissen in de boekenwereld gaan maken (bijvoorbeeld over boekpresentaties, lezingen, evenementen, etc.). Dat zou meer bezoekers naar de website moeten trekken. De concurrent Bol.com doet dit ook en dan kan Selexyz naar onze mening niet achterblijven. De video's zijn ook op YouTube te zien. De mensen kunnen na het bekijken van de videoreportages gelokt worden naar de website van Selexyz. Ook zijn we van plan om de journalistieke videoreportages door te geven aan andere media (bijvoorbeeld BDtv, EDtv, BN/DeStem etc.). In de videoreportages is zowel het logo van Selexyz te zien als de link van de website, zodat mensen misschien wel een kijkje nemen op de website en vervolgens online hun boek bestellen. We hebben ook een draaiboek gemaakt met daarin de thema's die we met de videoreportages willen behandelen. Inmiddels zijn er ook een aantal videoreportages gemaakt (zie hieronder voorbeeld).

Hannelore heeft de video's als camjo gemaakt. Ik ben nog niet zo handig in camjo draaien, maar ik kijk met Hannelore mee en zij geeft mij daar een cursus in. Ik heb voor de onderstaande videoreportage het productiesheet gemaakt, de afspraken geregeld, ik ben met Hannelore mee geweest en heb samen met haar gemonteerd.

Volgende week woensdag 25 juni hebben we assessment voor de minor. Ik hoop dat we het halen, want we hebben er hard voor gewerkt. So wish us luck!!!

'Het zonnetje in huis van de daklozen'

In het derde jaar van de opleiding journalistiek heb ik gekozen voor de richting Televisie. Ik wist al voordat ik aan deze opleiding begon dat ik wilde werken bij de televisie (en het liefst als presentatrice). Tijdens mijn televisiestage bij Omroep Brabant zag ik een item over Rahal Lamlih uit Breda. Hij werd benoemd tot Brabander van de Maand. Elke maand wordt een persoon gekozen die zich inzet voor andere mensen of goede doelen. Dat is ook precies wat Rahal doet. Hij zet zich in voor daklozen en verslaafden. Hij kookt zes dagen per week voor ze in zijn eigen keuken en deelt het eten vervolgens uit vòòr de daklozenopvang ’t IJ in Breda. Hij heeft er zijn missie van gemaakt. Dit doet hij ook omdat hij vroeger twee jaar heeft gezworven. Hij weet wat het is om op straat te moeten leven en honger te lijden. Ik vond het zo interessant dat ik hem heb geïnterviewd voor het maandblad Zaman Nederland waar ik voor schrijf. Maar ik kon niet alles vermelden in één artikeltje. Daarom heb ik besloten om een documentaire te maken over de Bredanaar en zijn missie. Het is een onderwerp dat zich goed leent voor een documentaire. Met beelden kun je immers meer vertellen dan duizend woorden.

Doordat ik eerder een artikel over Rahal Lamlih had geschreven, had ik al veel informatie over hem verzameld. Maar omdat een documentaire diepgaander is, moest ik wel verdere research doen. Zo kwam ik er tijdens mijn research achter dat de daklozenopvang 't IJ niet zo blij is met de actie (gratis voedsel uitdelen aan daklozen) van Rahal. Hij deelt namelijk zijn eten precies voor de deur van de opvang uit. Dit werkt volgens 't IJ hun beleid m.b.t. reïntegratie tegen. Bij de opvang moeten de daklozen immers drie euro betalen voor een maaltijd en vijf euro voor een overnachting. Volgens ’t IJ zorgt het gratis uitdelen van eten ervoor dat daklozen hun geld uitgeven aan drugs en andere zaken. Rahal is het hier niet mee eens en is van mening dat acht euro per dag teveel geld is voor daklozen en dat ze met acht euro toch geen drugs kunnen kopen. Ook is hij van mening dat de hulpverlening van 't IJ niet efficiënt is. De daklozen kunnen namelijk binnen 't IJ (in een kamertje) de hele dag drugs gebruiken en zuipen.

Een ander aspect is dat Rahal twee jaar geleden een subsidie-aanvraag heeft gedaan. Naast dat hij van supermarkten voedsel meekrijgt dat bijna over datum is, bekostigt hij namelijk ook veel uit eigen zak. Hij heeft veertien maanden geen reactie ontvangen van de gemeente over zijn aanvraag. Pas daarna kreeg hij een bevestiging dat de brief ontvangen was. De gemeente geeft aan dat de brief zoekgeraakt was en op een gegeven moment weer opdook. En de subsidie-aanvraag van Rahal zou niet in orde zijn omdat het actieplan en het kostenplaatje ontbraken. Maar volgens hem hebben ze dat eerder helemaal niet vermeld en komen ze er nu pas mee. Onlangs heeft Rahal het actieplan en het kostenplaatje opnieuw afgegeven bij de gemeente. Maar het gaat volgens de gemeente om een eenmalige subsidie. Subsidie of niet, Rahal is vastbesloten om zijn missie voort te zetten. Inmiddels is aan Rahal ook meegedeeld dat hij helaas niet in aanmerking komt voor een subsidie. Als reden geeft de gemeente aan dat zij geen liefdadigheidsinstelling is.

Voor de opnames heb ik samen met mijn partner in crime Anne de hele dag Rahal Lamlih gevolgd. We zijn met hem mee geweest naar de supermarkten waar hij voedsel meekrijgt, naar zijn huis waar hij kookt en naar de plek waar hij de maaltijden uitdeelt aan de daklozen. Hij en zijn vrouw hebben ons heel hartelijk ontvangen. En mijn partner in crime heeft mooie beelden geschoten. Dankje partner!!! Op een andere dag heb ik samen met een andere vriendin Sahar Jahish, die ik ook erg wil bedanken, opnames gemaakt in de daklozenopvang 't IJ in Breda. Ik heb de directrice geïnterviewd. Ook had ik van tevoren geregeld dat we binnen de opvang opnames mochten maken. Zo heb ik ook de kamer waar de daklozen drugs gebruiken gefilmd. (Helaas zonder daklozen in beeld, want dat wilden ze natuurlijk niet.) De gemeente wilde helaas niet voor de camera reageren. Zij heeft mijn vragen via de mail beantwoord.

De documentaire is af. Na een week (niet fulltime) achter de montagecomputer gezeten te hebben, kan ik zeggen dat ik tevreden ben over het resultaat. De documentaire, inclusief aftiteling, is uiteindelijk zestien minuten geworden. In mijn scenario stond vijftien minuten dus dat is wel redelijk. 'Kill my darlings', dat is wat ik moest doen. Ik had namelijk drie uur aan beeldmateriaal. Dit kwam doordat ik Rahal de hele dag (van 07.00 uur 's morgens tot 17.00 's avonds) heb gevolgd en ik in de documentaire ook de visie van de daklozenopvang en de gemeente moest weergeven. Het spotten was een hele klus. Maar ik had van tevoren een scenario gemaakt, waarin ik voor mijzelf duidelijk had gemaakt wat ik er per se in wilde hebben. Uiteindelijk heb ik relevant materiaal geselecteerd dat van belang was voor het inhoudelijke verhaal dat ik wilde neerzetten. Ik heb me niet helemaal aan het scenario gehouden, maar voor het grootste gedeelte staan de dingen die in het scenario zijn beschreven er wel in. Het is denk ik ook wel logisch dat je je niet helemaal aan de scenario kunt houden, omdat je tijdens het filmen altijd nog dingen kunt tegenkomen. Wat relevant is, zit in de documentaire en wat in de documentaire zit, is in mijn ogen relevant.

Toen ik aan de montage begon, wist ik niet hoe ik de verschillende verhaallijnen door elkaar moest ‘weven’. De documentaire houdt eigenlijk in: een dagje meegaan met Rahal waarbij zijn missie centraal staat. Maar naast dat ik hem volg, moet hij ook van alles vertellen over zijn missie en leven. Ook de visie van de gemeente en de daklozenopvang ‘t IJ moeten erin voorkomen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een ABAB-formule. Dat betekent dat ik steeds een stukje actie (missie) laat zien en dan weer een stukje interview. Maar toch was het belangrijk dat er een duidelijke lijn in het verhaal zat, zodat de kijkers het goed konden volgen. Uiteindelijk ben ik van mening dat dat aardig is gelukt. Iedereen die de documentaire heeft gezien kon het volgen en begrijpen. En dat gaf mij een voldaan gevoel.

Nadat ik mijn documentaire helemaal af had, heb ik aan Cees Muit gevraagd of hij het geluid wilde checken. En gelukkig wilde hij dat wel. Daarna heb ik de documentaire aan veel familieleden en collega's (van school) laten zien. Iedereen die de documentaire heeft gezien, was er enthousiast over. Ze vonden het een leuk onderwerp en inhoudelijk duidelijk. Dat was eerlijk gezegd fijn om te horen. Natuurlijk kan het altijd beter. Zo vind ik bijvoorbeeld heel jammer dat ik de kinderen (drie zoons) van Rahal niet heb kunnen filmen, omdat ze liever niet in beeld wilden. Dat zou het portret completer gemaakt hebben. Ook was het vaak moeilijk om opnames te maken met de daklozen. De meesten wilden niet op camera. Daar moest ik veel rekening mee houden. Ik ben enorm blij dat ik toch een aantal daklozen heb kunnen overtuigen om mee te werken. Rahal heeft me daar gelukkig ook bij geholpen. Ook zou het beeld technisch gezien misschien wat beter kunnen, maar ik moet bekennen dat Anne het met de losse hand (dus zonder statief) goed heeft gedaan. We konden niet altijd een statief gebruiken, omdat we soms Rahal moesten volgen en dat gaat dan moeilijk met een statief. Verder heb ik het gevoel dat het inhoudelijk wel aardig in elkaar zit. En voor diegene die popelen om mijn documentaire te zien. Helaas kan ik de documentaire niet op mijn blog zetten i.v.m. privacy van de daklozen. Ik heb hen toegezegd dat het voor intern gebruik is. Dus assessoren, jullie zijn de gelukkigen!